Tuesday, March 11, 2014

ಚಾಲಕರ ಹನಿಗವನಗಳು


ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ IT-BT ಬೆಳೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವಾದ ಮೇಲೆ ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬೆಳೆಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ ಮತ್ತೊಂದು ಉದ್ಯಮವೆಂದರೆ ಸಾರಿಗೆ ಉದ್ಯಮ. ನಮ್ಮ ಬೆಂಮಸಾಸಂ (ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆ) ಹಾಗು ಕರಾರಸಾಸಂ (ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ ರಸ್ತೆ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆ) ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸೇವೆ ಒದಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ, ಆಟೊಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಹಾಗು ಅದನ್ನು ಬಳಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ. ಈ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಹಾಗು ಆಟೊ ಚಾಲಕರು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆ ಹಾಗೂ ಸಂಚಾರ ದಟ್ಟಣೆಯ ಮೇಲೆ ಯುದ್ದವನ್ನೇ ಸಾರಿರುತ್ತಾರೆ.

ಆ ಅಕ್ರಮಣಶೀಲತೆಯನ್ನು ಕೆಲವರು ಹನಿಗವನಗಳಲ್ಲೂ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಹಿಂದೆ ಬರೆದಿದ್ದ ಕೆಲುವು ಆಯ್ದ ತುಣುಕುಗಳು:

ಹಾಸನದ ಹಂಸ
ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಧ್ವಂಸ!

ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಹುಲಿ
ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಬಲಿ!

ನೀವು ಹಾರಿಸಿದರೆ ಗಾಳಿಪಟ
ನಾವು ನುಗ್ಗಿಸಿದರೆ ಧೂಳಿಪಟ

ಗೌಡ್ರು ಗುತ್ತು
ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು

ನನ್ನ ಹುಟ್ಟುಗುಣ ಅಹಂಕಾರ
ಈ ಭೂಪನಿಗೆ ಅದೇ ಅಲಂಕಾರ!

ಈ ಚಾಲಕರು ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ಆಕ್ರಮಣಶೀಲತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿಸಿಲ್ಲ. ಈ ಆಕ್ರಮಣಕಾರರ ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ಆಟೊ ಚಾಲಕ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸಂದೇಶ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ:

ಬ್ರಹ್ಮ ಬರೆಯುವ ಹಣೆಯ ಬರಹವನ್ನು ಅಮ್ಮ ಬರೆದಿದ್ದರೆ, 
ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಪಾಪಿಗಳೆ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!

ಇಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ,  ತಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ನಟರ ಮೇಲಿರುವ ಅಭಿಮಾನ ಹಾಗೂ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲೂ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಡಾ. ವಿಷ್ಣು ಮೇಲಿನ ಈ ತುಣುಕು ಬಹಳಷ್ಟು ಆಟೋ ಹಾಗೂ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕಾಣಬಹುದು:

ವಿಷ್ಣುವಿಲ್ಲದ ನಾಡು
ಸಿಂಹವಿಲ್ಲದ ಕಾಡು

ಅವರು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಆಕ್ರಮಣಶೀಲರಾಗಿರುತ್ತಾರೊ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೆ ಮುಗ್ಧರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿಲ್ಲದ ಚಾಲಕರು ತಮ್ಮ ಕನಸಿನ ರಾಣಿಯರಿಗೆ ಬರೆಸಿರುವ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ನೋಡಿ:

ಬಾರೆ ನನ್ನ ರೋಜ
ನಾನೆ ತರಕಾರಿ ರಾಜ
ಕಣ್ಣಿದ್ರೆ ನನ್ನ ನೋಡಿ
ಮನಸಿದ್ರೆ ಒಮ್ಮೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ

ಕಣ್ಣಿಗೆ ನೀನು ಕಾಣಿಸುವ ತನಕ ಕಣ್ಣೀರು ಬರಲ್ಲ
ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೀನು ಇರುವ ತನಕ ಮಿಡಿತ ನಿಲ್ಲಲ್ಲ
ದೇಹದಲ್ಲಿ ಕೊನೆ ಉಸಿರಿರುವ ತನಕ ನಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಯೊಲ್ಲಾ!

ನಿನ್ನ ಕಂಗಳಾಡೋ ನೋಟದಾಟದಲಿ
ನಾನು ಸ್ಪರ್ದಿಸಿ ಸೋತರೆ ಆಗುವ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ

ಮಂಡ್ಯದ ಹುಡುಗನ heart
ಸಕ್ಕರೆಯಂತೆ ತುಂಬಾ sweet!!!

ನಿನ್ನ ಮರೆಯೋ ದಾರಿ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಆ ದಾರಿಯ ಹುಡುಕುವ ಮನಸಿಲ್ಲ
ನೀ ಕಾಣದ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ನಾ ಹೇಗೆ ಕೊಡಲಿ?

ಚಿಂತೆ ಯಾಕೆ ಚಕೋರಿ
ಹತ್ತು ಬಾ ನನ್ನ ಅಂಬಾರಿ

ಆದರೆ ಬಹುತೇಕ ಚಾಲಕರು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮೋಸ ಹೋಗಿರುವವರು ಎನಿಸುತ್ತದೆ!!! ಕೆಳಗಿನವುಗಳನ್ನು ಓದಿ ನೋಡಿ:

ಆಟೊ ಹಿಂಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿದ್ದ ಕೆಲವು ತುಣುಕುಗಳು:

ಹುತ್ತದ ಹಿಂದೆ ಹೋದರೆ ಹಾವು ಗ್ಯಾರಂಟಿ
ಹುಡುಗಿಯ ಹಿಂದೆ ಹೋದರೆ ಸಾವು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಗೆಳೆಯ

ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ ಮುತ್ತು ಎತ್ತುವೆ
ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ ಭಿಕ್ಷೆ ಎತ್ತುವೆ my friend!

ಕಾಡಿನ ಹುಲಿ ಹಿಂದೆ ಹೋಗು
ಆದ್ರೆ ಕಾಲೇಜ್ ಹುಡುಗಿ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ಬೇಡ

ಮಾಜಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯ ಅಭಿಮಾನಿ ಬರೆಸಿದ್ದುದು:

ಹೃದಯದ ರೋಗಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲ ಮುಲಾಮು
ಅದಕ್ಕೆ ಈಗಲೂ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಮು!!!

ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಂಡ ಕೆಲವು ತುಣುಕುಗಳು:

ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಅಲಂಕಾರ
ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹುಡುಗಿಗೆ ದುರಹಂಕಾರ

ಮಚ್ಚಲ್ಲಿ ಬಿದ್ರೆ ಒಂದೇ ಏಟು
ಪ್ರೀತೀಲಿ ಬಿದ್ರೆ ಬದುಕೋದೆ doubtu

ಮುಳ್ಳಿಲ್ಲದ ಗುಲಾಬಿ ಬೆಳೆದವರಿಲ್ಲ
ನೋವಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿ ಪಡೆದವರಿಲ್ಲ!

ಕಳ್ಳಿ ಹಾಲಿನಂತೆ ಹುಡುಗಿಯರು
ಹಾಲು ಎಂದು ಕುಡಿದರೆ ಸಾಯೋದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ!

ಜೀವ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ತಾಯಿ
ಜೀವನ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ತಂದೆ
ಎರಡನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಿದ್ದು
ಈ ಮಿಟಿಕಿಲಾಡಿ ಹುಡುಗಿ!

ಮೋಸದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಕೊಡುವೆ
ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕೈ ಕೊಡುವೆ

ಇಷ್ಟು ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ಬರೆಸಿದ್ದನೊಬ್ಬ:

friendship is best
relationship is waste!

ಹೀಗೆ ವಾಹನಗಳ ಹಿಂಬದಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಓದಲು ನಮಗೆ ತಮಾಷೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಬರೆಸಿರುವವರ ಮನಸ್ಸು ಎಷ್ಟು ನೊಂದಿರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಛೇರಿಯ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಚಾಲಕ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮೋಸ ಹೋಗಿದ್ದ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ಹಾಗು ಈತನ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರ‍ೀತಿ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಇಂಡಿಕಾದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ, ಅದೆಷ್ಟು ಸುತ್ತಾಡಿದ್ದಳೊ ಬಹುಶಃ ಅವಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ! ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೋ ಏನೋ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದ ಬೇರೆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಒಪ್ಪಿ ಅವನಿಗೆ ಹಾಗು ಅವನ ಇಂಡಿಕಾಗೆ ಟಾಟಾ ಮಾಡಿದ್ದಳು! ಈ ಚಾಲಕ ತನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ನನಗೆ ಹೇಳಬೇಕಾದರೆ ಅವನಿಗೆ ಆಗಿದ್ದ ನೋವು ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ನಾನೇನೋ ಹುಡುಗಿಯರ ಸಂಖ್ಯೆಗೇನು ಕಮ್ಮಿ ಬೇರೊಬ್ಬಳು ಸಿಗುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ’ಹೌದು ನಿಜ’ ಎಂದದ್ದು ಅವನ ಬಾಯಿ ಮಾತ್ರ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದೇ ಪ್ರ‍ೀತಿ ಇನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿದೆ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪವು ಇತ್ತು. ನನ್ನಲ್ಲಿ ’ಸಾರ್ ಪ್ರ‍ೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸೋತಿರುವ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ತಾಗುವಂತ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಕೊಡಿ, ನನ್ನ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಹಿಂದೆಯು ಹಾಕಿಸುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದ. ೨ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಆತನಿಗೆ ನೀಡಿದೆ:

ಹುಡುಗರಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ,
ಇರಲೇಬೇಕು ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆ,
ಹುಡುಗಿಯರಿಂದಲೆ ಅದರ ಕೊಲೆ!

ಪ್ರೀತಿ ನೀ ಇಲ್ದೆ ನಾನು ಹೇಗಿರ್ಲಿ,
ಹುಡ್ಗೀರ್‌ಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಕಾಣ್ಸೋದೆ ಇಲ್ಲ ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ?

ಇದನ್ನು ಓದಿದ ತತ್ ಕ್ಷಣ ಅವನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹೀಗಿತ್ತು ’ಸಾರ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗ್ಲಿಲ್ವ!!!’
ಬಹುಶಃ ಅವನಿಗೆ ನನ್ನ ಹನಿಗವನಗಳು ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳ ನಂತರ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದಾಗ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಹಿಂಬದಿಯನ್ನು ನೋಡಲು ಹೇಳಿದ. ಅಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಬರೆದಿತ್ತು:

ಪ್ರೀತಿ ಕಾಣದ ಹೃದಯಕೆ
ಅಂದವೆಷ್ಟಿದ್ದರೇನು ಚೆಂದ!

ಇಷ್ಟು ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಕೆಲುವು ತರ್ಕಬದ್ದ ಚಾಲಕರು ಕೂಡ ಇದ್ದಾರೆ:

my love is gone 
but not my life

ಇದನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರ ನನಗೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಒಬ್ಬ ಚಾಲಕನಾದರು ಮುಳುಗಿದ ಪ್ರೀತಿಯ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ಯಾತನೆ ಪಡದೆ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದಾನೆ!

ಕೊನೆಗೊಂದು ಪಟಾಕಿ. ಇವನು ಬರೆಸಿರಿವುದರಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಕರಣ ತಪ್ಪಾಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆ ಬಲ್ಲ ಯಾರಾದರೂ ಅವನ ವ್ಯಥೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು:

money your hands any
people coming your back

Wednesday, March 5, 2014

Karnataka Tiger Census 2013


Somewhere inside the core forest, I finish an early dinner and go to sleep. The long walk in the morning, for the tiger estimation has caused little tiredness and sleep overtakes my consciousness. There is no network and so there is no disturbance from the modern world. It is the most pleasant sleep someone can get. But being a forest lover my sub-conscious mind wakes me up for few seconds for a distant call of a watchmen Langur to protect its family from the big cats OR for the breaking sound of the branches of a tree caused by a moving elephant OR for a soft trumpeting call made by mother elephant calling her naughty calf to join back the group OR for a dying call of a porcupine which became the victim of a big cat OR for a cry of a chital to alert its herd from the carnivores OR for a call of a leopard asking her cub to be with her. But only one call ‘Auuuunnnnggggg’ (Sound spell copied from Kenneth Anderson) wakes  me up for a long time and I would love to hear it more. It’s the call of a Tiger! This priceless experience can only be experienced inside a forest and it was a gift for me from the Karnataka Tiger census 2013. It was a better than any best moment someone can get at the year end 2013!

Tiger, the biggest cat on the earth. Who will not love to see this wonderful creature? Ask any child ‘which is your favorite animal?’ most of the answers will be ‘Tiger’. It is very discouraging that their population is decreased significantly.  But what the Indian forest department and the government is doing to increase the population is really great and appreciative; otherwise one fine day people should see this beautiful largest cat in the Zoo cages only! If Tigers have to be protected they should be tracked, tiger estimation is necessary for this. Forest department carries out the Tiger estimation for every 4 years. I had missed an opportunity in 2009 and I got the opportunity again in 2013. Initially I had problems with my leave plans but my friend Vinay Singh who had already enrolled for Tiger estimation 2013, influenced a lot in motivating me to enroll for this event. I was convinced from him, spoke to my manger and my leaves were approved. In fact my Manager was happy to grant me the leaves and after the census I realized nothing in this world would have compensated. This experience is something which someone can’t buy, someone can’t explain it to others and someone can’t feel it unless they really experience it.
I and Vinay Singh had enrolled to Karnataka Tiger census 2013 through online. We were all set. We were shortlisted and we were posted to Bandipur National Tiger Reserve. There was a huge response this time and many of our friends were not given a chance. We were lucky to get into the census and then getting shortlisted to Bandipur, one of the best Tiger reserve in the world! Till now I and Vinay Singh had not seen a tiger in the wild and that was another reason we were waiting for this event on toes. Tiger census was held from Dec 16th 2013 – Dec 23rd 2013. Dec 16th and Dec 17th were reporting dates. Our reporting date was 17th Dec 2013 in Bandipur.

I and Vinay Singh reported in Bandipur forest office. We finished all the formality by paying 500Rs. In which 200Rs was forest entry fee and 300Rs was for food. Our names were enrolled and forest officials informed us that after the orientation program they will let us know to which place we will be allocated to. Orientation program was organized precisely; we were welcomed to the program with a hot Tea and biscuits. Projector was arranged to walk us over various activities which we will be doing during the survey. After Lunch all the volunteers were allocated to various locations in Bandipur. We were glad when we got to know that we were allocated to the ‘ChammanaHalla’ beat in MoolehoLe forest! This is one of the regions with more number of Tigers which can provide us opportunity to sight it and learn more about them! There were around 120 lucky Volunteers on this day and around 100 lucky volunteers previous day! All volunteers who reported on previous day were sent to their respective ranges and it was a free day for them. We also heard there was a volunteer from the United States of America who had read about Bandipur and other forests and he requested to appoint him for ‘Kalkere’ range, another region with more number of Tigers and he was honored with his request by allocating him to Kalkere.
Finally we were ready to get dropped to our locations. Forest jeeps and Vans were arranged and they dropped each and every one of us to the allotted locations.

We reached MoolehoLe. For Chammana Halla range 5 volunteers were allotted. I, Vinay Singh, Nakul, Gururaj and Shamanth. All of us and our forest watcher Srinivas, range officer Natraj boarded the jeep with few more forest guards and started our night Safari to our ChammanahaLLa camp! Yes, it had turned dark by the time we reached there but it was exciting as that’s the time all Jungle animals will be on move. We were praying Chamundamma to give us Tiger Darshana (Sighting).
From Moolehole we were supposed to go in the Sultan bateri – Gundulpet highway for 5-6 KMs and then enter the Chammanahalla jeep route. Natraj drove for few mins and realized he left walky-talkie in the MoolehoLe camp. We returned and collected and then started again. It was around 1 KM we saw a massive Elephant on the road side which was trying to cross the road. The head was very wide and it was heavily built and the black fluid was leaking from its head showed us it was in Must condition. And it was a perfect tusker.  As soon as our jeep crossed the elephant, the elephant crossed the road and disappeared.

We were really excited sighting the tusker in the Dark and now we entered the jeep route. We were going out of human habitation and we were eagerly waiting to sight more animals and our fingers were crossed to sight a tiger. It was around 1KM in the jeep route; we saw 3 spotted deer on our left side. They were trying to cross the road but they were disturbed by seeing the jeep with strong light. They were panic, one among them jumped and crossed the road, the other 2 took some time and then they crossed the road as Natraj slowed down the jeep. But at the right side the land was like a step of around 4 feet for a long distance and then there were Lantana bushes which made the deers to run beside us. Natraj drove the jeep slowly and we were enjoying the way deers were jumping and running beside us and when they jump they used to be in the air for almost 2secs. There was a gradual left turn in the jeep route and in the jeep light we noticed something sitting just beside the road. The deers were running on our right side and the animal which was sitting now stood up, then we realized it’s a TIGER! WOW what a moment it was, Natraj stopped the jeep and in the jeep light we were seeing the Tiger like we see it on a TV. The tiger might have been sitting simply without any intension to kill OR it might have been waiting to hunt. Whatever it is, it decided to charge! It leaned on its forelegs, the tail upside in the air and it sprinted on the deer which was coming on its way. Tiger took 3 steps which covered almost 30-40feet and on the 4th step, it jumped on the deer. But the deers have very good reflex, it took a flash 90degree turn and jumped into the bushes and the Tiger too! That was the entire scene. The other 2 deers were totally panicked. Natraj turned off the jeep but we didn’t see or hear anything. We were glad to see our first wild tiger when it was hunting! We were really lucky. The time was so perfect, Natraj forgot walkie-talkie and we saw an elephant, deers and the rare hunting scene of a Tiger! And excuse me I don’t know whether it was a Tiger OR a Tigress J

We reached our Anti-poaching camp and we met our forest watcher Mallikarjun. We were excited and informed him about our tiger sight. But he calmly replied us showing the lake in front of the camp, ‘Sir in the evening a tiger came here and it passed the lake slowly giving us a perfect sight!’

In the estimation process there are 2 parts.

  • Carnivore survey
  • Herbivore and Vegetation survey.


Carnivore surveyIn the first 3 days we need to walk along the assigned beats and note down all the 

indications of a carnivore. Indications can be pug marks, excreta, scat, and scratch marks on trees, sound (e.g.: if we hear a tiger roar. We have to note down) OR direct sighting; should be noted in the sheets provided by the forest dept. daily we were supposed to start the survey around 6:30 AM OR as soon as there is sufficient light to walk. We were finishing the survey by 10:30AM OR 11AM. Once we reach back we were going through the reports to make sure there is sufficient data and finish the verification. Point to note, these 3 days we should note down indications of all carnivores not just the Tiger.

Tigers pug mark
During our morning walk first day we sighted herd of Indian Gaur. There were around 15-20. People are often confused with this animal as Bison; no it’s not Bison, its Indian Gaur. 
Our first day walk was also along the stream bed and there were many pug marks of the Tiger. We identified 4 different tigers. 2 Females with a cub each. Since there were pugmarks of 2 different cubs(sizes were different which is easier to identify), we decided bigger pug mark is of female’s. Trust me a fully grown tiger’s pug mark will be almost same as palm size with the fingers kept wide open! (My friends say my palm is very big :P just look at the pic) 
On the 2nd day we just heard a deer calling when we were sitting near a lake and noticed a single fresh pug mark. The nearer trail was harder so we didn’t notice any more clues. On the Third day we didn’t get to see any signs of a carnivore in our beat.


Vegetation and Herbivore survey: In Tiger estimation process it is not enough if dept. finds out how many tigers are there. They should also find out approximately, are there enough preys and suitable Vegetation. There are instances where Tigers kills other carnivores like Leopards and feed on them but it will not be deliberate. It would love to hunt Guars, Chital, Sambar etc… so estimating herbivores is also important.
It’s quite difficult to survey the vegetation and herbivores. In order to survey vegetation, the whole forest will be divided into regions of 10Sq KMs. And in each of these a transit line of 2 KMs lenghth and 1M wide will be made by clearing the bushes. In this transit line we should walk all 3 days and create the report as I have explained below


While going through the below explanation, refer OR keep the above fig in mind for a better understanding.
·         2 KM Transit line will be divided into 5 points, each one 400Mts apart.
·         At each point a rectangular area of 20*5 mts will be cleared from all bushes (yellow rectangles in the fig).
·         Indication of herbivore like hoof marks OR feces OR dung etc… Should be recorded only while going one way. i.e. while going through the transit line OR while coming back through the transit line, otherwise we will be duplicating the data.
·         Also, while coming back at each rectangle we should survey for any herbivore feces in terms of numbers like 100 OR 200 etc…
·         At each point after every 400Mts we should mark a circle of 15Mts (refer the blue circle in the fig) with the rope provided and note down the count of Trees, bushes and scrubs present inside the circle in descending order. Vegetation above 2Mts is considered as trees and the rest as bushes. And also we should note down the thickness of the forest in terms of canopy by looking at the sky. E.g.: 40% is covered with trees. This indicates 60% of the area is open to sky. This has to be done at all the 5 points.


·         At each point after every 400Mts, we should mark a circle of 1M (orange circle in the fig) opposite and after 5Mts to the rectangular cleared area. In this circle we should note down the Grass (different species should also be noted), weeds, any other plants and visible ground in terms of percentage (all 4 of these should come for 100%). Also we should note down dry leaves fallen in this circle in terms of percentage (in this calculation, 100% is the circle and we should note down area occupied by dry leaves. E.g.: 30%. This should be separate from grass and weeds because dry leaves can fall and stay on these plants).
·         The above 2 activities should be carried out at 2000Mts and 1600Mts on day 1, at 1200Mts and 800Mts on day2 and at 400Mts on day 3.











This is all about the activities we do during our survey. But the survey was only during 6:30 – 11:00 AM and then we were free! How to pass this excellent free time? First thing to do was breakfast. We were damn hungry by the time we reach back. We used to carry biscuits but they were holding our hunger for 15-30mins. We used to have heavy breakfast and after report verification we used to take a nap for some time. Going for a walk again will not be logical as it was noon, hot and very rare chances for sighting animals. But in this time a Malabar giant squirrel used to come upon the tamarind tree, eat for some half an hour and take a long peaceful nap! after all it had trust on humans that we don't do any harm! 
 We were really interested in evening walk. We can’t go on our own; we were supposed to be accompanied by some forest officer. But all our forest officers were bored of roaming around Chammanahalla! It was so difficult to convince them to accompany us! After multiple rounds of motivation finally Madegowdru got convinced and agreed us to take us for a walk. We also promised them in turn we would cook them chicken, Egg-item and Chapati.



It was our 5th day. And we were going for our first evening walk and we were quite excited. We started around 4PM and there was a lake after around 2KMs. This lake is manmade. There were many lakes like this inside the forest. These lakes are made with lot of efforts. Forest officials have identified places where rain water can be collected and dug the lands to collect as much as it can. It has really helped many animals in summer! Near the lake we didn’t glimpse possibility of sighting. We decided to move along and not to wait there.

We had walked for about 1 more KM and we suddenly heard strong sound of breaking the woods on our right. Its elephants! All of us calmed down, and stopped and slowly scanned under the bushes. Indeed the bushes were heavily covered and slowly we saw 3 elephants enjoying their meals by breaking the branches of the trees surrounding them! Our guide Maadegowdru asked us to step back and wait for them to cross. We waited. After few mins we saw a small elephant coming out of the bush. Looked like it smelt us and it stopped where it was. We were able to see its body through the bushes; it stretched its trunk outside the bush and started smelling in our direction. During this, the trunk end was facing our side and jiggling continuously! It smelt for almost 2-3 mins. May be by smelling it detected we are not moving and decided to cross the jeep route. It didn’t even bother to turn our side while crossing! The same was followed by next 2 elephants but the time spent by them for smelling wasn't much. It was quick. May be because there was no harm to the opener elephant!
This pic was taken in the next day morning.
Among the 3 elephants crossed, 2 were calves. 1 was sub-adult. But the breaking sound of branches continued in the right side. There were more! It’s a big heard! 1 adult came out after smelling in the same way and it ran away dashing to the left side by breaking all the branches which comes on its way! 2 more adults came out and they too smelt before coming out. Might be they are responsible members of the team and they decided to charge on us! It stood in the middle of the jeep route and stared at us for some time. Lifted its trunk and tail and it was slowly running towards us. A completely angry elephant will normally hit the ground with its trunk, throw / blow the mud towards us, give massive trumpet. But this elephant was not showing any of those signs and it was approaching our side slowly and clearly it was nervous! Our guard asked us to stand up (we were sitting and watching all this drama). Once we stood the sudden change in our altitude made the elephant to stop and our guard screamed few times with weird voice which made the elephant to turn back and run away! Again we heard breaking sounds of the branches! There was no tusker in the group. Might be he was somewhere else at that time. We waited for some more time and then decided to move along for some more distance as we didn't hear any more sounds.

We came across a stream, bridge was built in the jeep route and we also saw a machan on a tree after 20-30 feet from the bridge. Truly who ever have spent their time in a full moon night watching across this machan should be one of the luckiest human! Such a place for sighting. We took a small break. Our guide wanted us to return. But I wanted to move further and simply walked after the bridge. The route was like a slide of 100ft just after the bridge. I was not able to see what’s there after the small ascent.
I reached the top end and I was damn lucky to see a sloth bear slowly crossing the jeep route! I called everyone and we stood and watched the bear. Bears smelling power is good but the Vision and hearing senses are really poor. The sloth bear didn’t recognize 7 people standing just 50Mts near. I don’t remember the breeze direction. It must be from the bear side to our side so it would have not recognized. We saw the bear playing near the anthill for 2-3mins. And finally it sensed something is standing behind! Bear watched us for almost a minute and finally our Madegowdru decided to scream with his weird sounds and then the bear bolted! After seeing the bear we were excited and moved further for some more time. But we didn’t see anything and we decided to turn back as we needed to return to APC before it gets dark.

While returning we saw a female Sambar and there were no more events. We collected and carried some fallen wood which is the only fuel for cooking. It was time for us to cook as we had promised!
Vinay Singh decided to cook Chicken item. I decided to cook Phulka and Egg bhurji. The Atta was totally made of maida which eventually made me to cook tandoori roti instead of phulka! Before Dinner we also prepared hot Onion Bajjis, French fries! Everyone enjoyed the different meal.

Next day our Gowdru wasn’t so happy to take us for a walking. But he promised to take us the coming day and as he promised we were in our 2nd walk in the jeep route. This time we saw a Tusker rubbing against a giant tree just after 5mins of walk from the APC. The elephant would have smelt us but it was enjoying rubbing its body to the tree and it totally ignored us and also it was quite far from us. There were no events, we had almost completed our 1 way walk. We were just reaching the bridge which was our end point of the walk. Jeep route was left curved, we were coming along the curve and when we were in the middle we heard a strong massive trumpeting sound! We were all afraid that we fools didn’t notice the elephant and we were not sufficiently active with our senses in the curve. We neglected there could be some animal at the other end and it will not be visible for us. But luck was with us, the animal just bolted to the right side of the forest and it was a male Sambar. uff it was not an elephant otherwise we could have been in its mercy. The sambar was running zig zag inside the woods. It stopped few times, had a look at us and then disappeared by continuing its zig zag run. I never know a Sambar can scream so harshly!  This was a great lesson; never lose your senses when you are in a forest!

The next day, we finished our last exercise of the survey and collected the certificates from the forest office. It was such a bad moment to return to the city life but there was no other option. 

Monday, January 7, 2013

ಭೂತ ಬೇಟೆ


ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ತರಾವರಿ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು. ಭೂತದ ವಿಷಯ ಬಂದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ೨ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು. ಒಂದು, ಭೂತವನ್ನು ನೋಡಿರುವವರು. ಮತ್ತೊಂದು ಭೂತವನ್ನು ನೋಡಿಲ್ಲದಿರುವವರು. ಈ ಭೂತವನ್ನು ನೊಡಿಲ್ಲದವರಲ್ಲೂ ೨ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಭೂತವನ್ನು ಕಾಣಲು ಬಯಸುವವರು ಹಾಗು ಆ ವಿಷಯದಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುವವರು. ನಾನು ಹಾಗು ನನ್ನ ಆಪ್ತಮಿತ್ರರಾದ ಶೀತಲ್ ಹಾಗು ಪುನೀತ್ ಭೂತವನ್ನು ನೋಡಿಲ್ಲದವರಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆ ಗುಂಪಿನವರು, ಬಹುಶಃ ನೋಡಿದರೂ ನಂಬುತ್ತೇವೋ ಇಲ್ಲವೋ  ಆ ಸಮಯವೇ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕು!.

ಗಣಪತಿ ಹಬ್ಬದ ಸಮಯ, ನಮ್ಮ ಮೈಸೂರಿನ ಶಕ್ತಿ ನಗರದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಚಂದ ವಸೂಲಿ ಮಾಡಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಗಣಪತಿ ಕೂರಿಸಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಸುವುದು, ದುಡ್ಡು ಉಳಿದರೆ ಚಿಕ್ಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸುವುದು ನಮಗೆ ವರ್ಷ ವರ್ಷದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಅದು ನಮಗೆ ೨ನೇ ವರ್ಷದ ಉತ್ಸವ. ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ ಪ್ರತಿ ಮನೆಗೂ ಹೋಗಿ ತೆಂಗಿನಮರದ ಗರಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೆಣೆದು ಬೊಂಬುಗಳ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಗುಡಿಸಲನ್ನೇ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅದರೊಳಗೆ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು ಹಾಗೂ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಗಣಪತಿ ಮತ್ತು ಪೂಜೆ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಕಾಯಲು ೩-೪ ಜನ ಆ ಗುಡಿಸಲಿನ ಒಳಗೆ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಉದ್ಯಾನವನದಿಂದ ಸುಮಾರು ೫೦ ಗಜ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಡಿಗ್ರಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಆತ್ಮ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿರುವುದೆಂದು ಆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಓಡಾಡಬಾರದೆಂದು ಅದಾಗಲೆ ಗಾಳಿಸುದ್ದಿ ಹಬ್ಬಿತ್ತು!! ಮನೆಗು ಬೀಗ ಜಡಿದಾಗಿತ್ತು! ನನಗೆ, ಶೀತಲ್‌ಗೆ ಹಾಗೂ ಪುನೀತ್‌ಗೆ ಅದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲೇಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಉತ್ಸಾಹ. ಹೇಗೂ ರಾತ್ರಿಹೊತ್ತಿಗೆ ಗುಡಿಸಲಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ಬರುತ್ತೇವೆ, ೧೨ ಘಂಟೆಯ ಮೇಲೆ ಆ ಭೂತ ಬೀದಿಗೆ, ಭೂತ ಭೇಟಿಗಾಗಿ, ಭೂತ ಬೇಟೆಗೆ ತಯರಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ತಯಾರಾದೆವು!

ಗುಡಿಸಲಿನಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಮಲಗಿದ್ದೆವು. ಯಾರೂ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಜೊತೆ, ಸ್ನೇಹಿತನಾದ ಪ್ರಸಾದಿ ಕೂಡ ಇದ್ದ. ನಾವು ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿ ಅವನನ್ನು ಕರೆದೆವು. ಆದರೆ ಅವನು ನಮಗೆ ಹಿತವಚನಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬಾರದೆಂದು ಉಪದೇಶಿಸಿದನು. ನಾವು ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮೂವರು ೧೨ ಘಂಟೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಹೋಗುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆವು. ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂತು. ಹೊರಗೆ ಬಹಳ ಚಳಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹೊದಿಕೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಭುಜದ ಸುತ್ತಾ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಗುಡಿಸಲಿನಿಂದ ಹೊರನಡೆದೆವು. ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಪ್ರಸಾದಿಯಿಂದ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅದೇ ಉಪದೇಶ ಹೊರಬಿದ್ದಿತು. ಅದನ್ನು ಆಲಿಸದೆ ಭೂತ ಬೀದಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟೆವು. ಬಹಳಷ್ಟು ದೆವ್ವಗಳ ಸಿನಿಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದ ನಾನು ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಗಳಲ್ಲೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಆ ರೀತಿಯ ಯಾವ ಕ್ಷಣಗಳು ಎದುರಾಗಲಿಲ್ಲ! ಭೂತ ಭೇಟಿ - ಬೇಟೆ - ದರ್ಶನ ಯಾವುದು ಆಗಲಿಲ್ಲ! ಸುಮ್ಮನೆ ನಿದ್ದೆಗೆಟ್ಟು ಬಂದೆವು ಎಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ದೂಷಿಸುತ್ತಾ ಒಂದು ಸುತ್ತು ಹೊಡೆದು ಪಕ್ಕದ ಬೀದಿಯಿಂದ ಉದ್ಯಾನವನಕ್ಕೆ ವಾಪಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಮಂತನ ಮನೆ ಇತ್ತು. ಆಗ ಅವನಿನ್ನು ವೈದ್ಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ. ಅವನು ಪ್ರತೀ ದಿನ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ೪-೫ ಘಂಟೆಯ ತನಕ ಓದುತ್ತಿದ್ದ! ಅವನ ಕೋಣೆಯ ದೀಪ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದುದು ದೂರದಿಂದಲೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅವನ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಯು ಮನೆಯ ಸುತ್ತುಗೋಡೆಗೆ ಬಹಳ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದುದರಿಂದ ನಾವು ಹೊರಗಡೆಯೆ ನಮ್ಮ ಹೊದಿಕೆಗಳನ್ನು ತಲೆಯಮೇಲಿಂದ ಬಳಸಿ ಅವನಿಗೆ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ನಿಂತು ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ "ಚಿಚಿಚ್‍ಚ್‌ಚ್ ಚಿಚಿಚ್‍ಚ್‌ಚ್ ಉಮ್‌ಮ್‌ಮ್ssssssssssssss" ಎಂದು ಶಬ್ದ ಮಾಡಿದೆವು. ಅವನಿಗೆ ಏನೋ ಶಬ್ದವಾದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು ಆದರೆ ಭ್ರಮೆಯೆಂಬಂತೆ ಮತ್ತೆ ಓದಲು ಮುಂದುವರಿಸಿದನು! ನಮಗೆ ನಗೆ ಉಕ್ಕಿ ಸಮಾಧಾನವಾಗಲು ನಿಮಿಷಗಳೆ ಹಿಡಿಯಿತು. ಜೋರಾಗಿ ನಗದೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಗುತ್ತಾ ಸಮಾಧಾನವಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ರೀತಿ ಶಬ್ದ ಮಾಡಿದೆವು! ಈ ಸಲ ಹೇಮಂತನಿಗೆ ಕಿಟಕಿ ಕಡೆಯಿಂದ ಶಬ್ದ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದನು ಹಾಗೂ ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಅದುರಿದನು. ನಮ್ಮ ಪುಣ್ಯ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಿ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಎಸೆಯಲಿಲ್ಲ! ಸೆರಗು ಹೊದ್ದ ಗಂಡಸಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಮೋಹಿನಿಗಳಂತೆ ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿಯುತ್ತಿದ್ದೆವು! ಎಷ್ಟೆ ಆದರು ವೈದ್ಯನಲ್ಲವೇ! ಅದುರಿದ ಸ್ವಲ್ಪ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದು ನಗುತ್ತಾ "ನೀವೇನೋ" ಎಂದು ಶುರು ಮಾಡಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಮಾತನಾಡಿದನು. ನಾವು ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಹೇಳಿ ಉದ್ಯಾನವನದ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆವು. ನಡೆಯುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಮೂವರಿಗು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದ ವಿಷಯ ಹೊಳೆಯಿತು. ಮೂವರಿಗೂ ಹೇಮಂತ್ ನನ್ನು ಹೆದುರಿಸುವ ಇಚ್ಛೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ನಾವು ಮೆಲುದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಗಿದ್ದು, ಮಲ್ಲಗೆ ನಕ್ಕಿದ್ದು ಗಲಾಟೆಯಾಗಿ ಮನೆಯವರು ಎಚ್ಚರವಾಗಬಾರದೆಂದು! ಅಕಸ್ಮಾತಾಗಿ ಅವನು ಹೆದರಿ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಿದ್ದರೆ ಮನೆಯವರಿಂದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗು ಶಾಸ್ತಿಯಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು! ಅದಲ್ಲದೆ ಗಣಪತಿ ಕೂರಿಸಿ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಕಳಂಕ ಕೂಡ ಬರುತ್ತಿತ್ತು! ಈ ಕ್ಷಣವೇ ಉದ್ಯಾನವನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮಲಗೋಣ, ಬೇರೆ ಏನು ಸಾಹಸಕರ್ಯ ಬೇಡ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆವು.

ಮಲಗಿದ ತಕ್ಷಣ ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸಿದ್ದ ಸ್ಥಳದ ಸುತ್ತಾ ಬಿಗಿದಿದ್ದ zinc sheet ಗೆ ಹೊರಗಡೆಯಿಂದ ಕಲ್ಲನ್ನು ಹೊಡೆದ ಶಬ್ದವಾಯಿತು! ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಭೂತ ಚೇಷ್ಟೆ ಶುರುವಾಯಿತಾ ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ! ಆದರೂ ದೆವ್ವಕ್ಕೆ ಗಣಪತಿಯ ಬಳಿ ಕಲ್ಲು ಎಸೆಯುವಷ್ಟು ಧೈರ್ಯವೇ ??? ಇಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರೇ ಯಾರೋ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕೆಂದು ಗುಡಿಸಲಿನ ಸುತ್ತಾ ತಿರುಗಾಡಿದೆವು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಕರೆದೆವು ಏನು ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ಸೇರಿ ೨ ನಿಮಿಷಗಳ ಬಳಿಕ ಮತ್ತೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತು ಓಡಾಡಿದೆವು ಯಾರ ಸುಳಿವು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಒಳಗೆ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮಲಗಿದೆವು ನಿದ್ದೆ ಖಂಡಿತ ಯಾರಿಗೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದೇ ಕುತೂಹಲ, ಭೂತ ಚೇಷ್ಟೆ ಶುರುವಾಯಿತೇ ???! ನಮ್ಮ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಏರಿಸಲು ಮತ್ತೆ ಕಲ್ಲು ಎಸೆದ ಶಬ್ದವಾಯಿತು! ಈ ಬಾರಿ ತಡ ಮಾಡದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಗೆ ಹಾರಿದೆವು, ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಫಲವಿಲ್ಲದ ಆಟ! ಏನೊಂದರ ಸುಳಿವು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಇದು ಭೂತ ಚೇಷ್ಟೆಯೆ ಇರಬಹುದೆಂದು ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತು ಹಾಗು ಇದನ್ನು ಭೇದಿಸಲೇಬೇಕೆಂಬ ಭಾವ ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲಿತ್ತು ಆದರೆ ಹೇಗೆ?, ಯಾರಿಗೂ ಏನು ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ಭೂತ ಭೇಟಿಯ ಸಮಯ! ಆದರೆ ಯಾರಲ್ಲೂ ಮೊದಲಿದ್ದ ಭೂತ ಬೇಟೆಯ ಉತ್ಸಾಹ ಅಥವಾ ಧೈರ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಮತ್ತೊಂದು ಬಾರಿ ಶಬ್ದವಾಗಲು ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆವು. ಯಾವುದೋ ಭಯ ಕೂಡ ಆವರಿಸಿದಂತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಮತ್ತೊಂದು ಬಾರಿ ಶಬ್ದವಾಯಿತು! ಮತ್ತದೇ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಎಷ್ಟೇ ಸುತ್ತು ಹೊಡೆದರು ಯಾರು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಈ ಬಾರಿ ಒಳಗೆ ವಾಪಸ್ಸಾದಾಗ ನಿಜವಾದ ಭಯ ಆವರಿಸಿತ್ತು ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲರು ಏನೂ ಮಾಡಲು ತೋಚದವರಂತೆ ಏಕೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿದೆ, ಏನು ಕಾರಣವಿರಬಹುದು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ "ಹ್ಹಿಹ್ಹಿಹ್ಹಿಹ್ಹಿ ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹಾಹ್ಹಾ" ಎಂದು ನಗ್ಗುತ್ತಾ ಪ್ರಸಾದಿ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ. ಅವನು ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದರಿಂದ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿರುವುದನ್ನೆ ಮರೆತ್ತಿದ್ದೆವು! "ಭೂತ ಹುಡುಕುತ್ತಾರಂತೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನಿಂದ ಒಳಗಿನಿಂದಲೇ ಕಲ್ಲು ಎಸೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಹೊರಗೆ ಭೂತ ಹುಡುಕಲು ಹೋಗುತ್ತೀರಲ್ಲ" ಎಂದು ಪ್ರಸಾದಿ ಜೋರಾಗಿ ನಗಾಡಿದ! ನಮ್ಮ ಬೆಪ್ಪು ತನಕ್ಕೆ ನಾವೂ ನಗಾಡುತ್ತಾ, ಭೂತ ಬೇಟೆಗೆ ತಯಾರಾಗುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಾಗಿ, ಭೂತ ಬೇಟಿಯೂ ಆಗದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹೆದರಿದ್ದನ್ನು ನಮ್ಮ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಾ, ನಗುತ್ತಾ ದಿಂಬಿಗೆ ತಲೆ ಕೊಟ್ಟೆವು. ನಿದ್ದೆ ಯಾವಾಗ ಹತ್ತಿತೋ ಆ ಗಣಪತಿಗೇ ಗೊತ್ತು.

Tuesday, November 20, 2012

ಕುಡುಕ ಶೆಟ್ಟಿ


ಇವನ ಹೆಸರು ಬಸವಶೆಟ್ಟಿ. ಇವನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲುವು ಕೆಲಸಗಳೆಂದರೆ: ಗಾರೆ ಕೆಲಸ, ಕಾವಲು ಕಾಯುವುದು. ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಕುಡಿತ! ಪ್ರತಿ ಸಂಜೆ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ಟಿಗೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ರಜೆ ಇದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲು ನಿಷ್ಟೆಯಿಂದ ಕುಡಿಯುವ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರು ಇವನನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸಲೇಬೇಕು, ಕುಡಿತವನ್ನು ಎಷ್ಟೇ ಕ್ರಮಬದ್ದವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹಣವನ್ನು ಪೋಲು ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ದಿನಕ್ಕೆ ಎರಡು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಎರಡೇ ಪಾಕೀಟು! ಅದು ಆ ಪಾಕೀಟಿನ ಮಹಿಮೆಯೋ ಅಥವಾ ಅವನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಕಡಿಮೆಯೋ ತಿಳಿಯದು, ಅವನು ಮಲಗುವ ತನಕ ಏರಿದ ಅಮಲಿನ ನಶೆಯುಕ್ತ ಕೊರಗು, ಆಟಗಳು, ಬೈಗುಳ ನಿಲ್ಲುತ್ತಲೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಿತವಚನಗಳನ್ನು ಒದರುತ್ತಿದ್ದ ಅಥವಾ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಚಿತ್ರನಟರಿಗೆ! ಬಹುಶಃ ಯಾರು ನೆನಪಿಗೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ತನ್ನ ಮಡದಿಗೆ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದ!

ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿ ಸಂಬಳ ಬಂದಿದ್ದ ಸಮಯ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲೆ ಶೆಟ್ಟಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಸಂಕೋಚವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಬಹಳ ನೇರವಾಗೆ "ನಿಮಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿ ಸಂಬಳ ಬಂದಿದೆ, ನನಗೆ ಒಂದೆರಡು ಪಾಕೀಟಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಡಿ ನಿಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ" ಎಂದು ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ಹಾಗು ಹಾರೈಸಿದ್ದ!. ನಾನು ದುಡ್ಡು ಕೊಡದಿದ್ದರೆ ಇವನು ಕುಡಿಯುವುದಂತು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಹೇಗಾದರು ಹಾಳಾಗಲಿ ಎಂದು ೨೦ರೂ ಕೊಟ್ಟೆ. ನನಗೆ ಮೊದಲ ಸಂಬಳ ಬಂದಾಗ ಆಗಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಖುಷಿಯನ್ನು ಅವನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ. ೨೦ರೂ ಗಳು ಅವನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಖುಷಿ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು! ಪಾಕೀಟಿನ ಮಹಿಮೆಯದು!

ಶೆಟ್ಟಿ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಮನೆಯ ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ಮನೆ ಕಟ್ಟುವವರು ಅದರ ಸನಿಹದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು ಬೇಕಾಗುವ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆಯದು. ಶೆಟ್ಟಿ ಆ ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆಯಲ್ಲೆ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ. ಪ್ರತಿ ದಿನ ತಪ್ಪದೆಯೆ ಕುಡಿದೇ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳತನವಾಗದೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದುದು ಅವನ ಅದೃಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ಅದು ಬೇಸಿಗೆ ಕಾಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಖಾಲಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮನೆಯೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಶೆಟ್ಟಿ ಒಂದು ಸಂಜೆ ಬಹಳ ಬೇಗನೆ ಕುಡಿದು ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ, ಸೆಕೆ ಬಹಳ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದು ಮಂಡಿಯ ಮೇಲಿನ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಸಲಿನೊಳಗೆ ಬೀಳಿಸಿ, ಕೆಳಗಿನ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಸಲಿನಿಂದಾಚೆ ಇರಿಸಿ ವಿಚಿತ್ರ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ! ಸಮಯ ಸುಮಾರು ೭:೩೦, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚುತ್ತಾ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಎಳೆದು, ಹೊರಗಿನಿಂದ ಚಿಲಕ ಹಾಕಿ ಅಮಲಿನ ನಲಿವಿನಿಂದಲೆ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಡಿದು "ಕಳ್ಳ ಕಳ್ಳ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ ಕಳ್ಳ ಕಳ್ಳ, ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ" ಎಂದು ಕಿರುಚಾಡಿದ. ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಬೀದಿಯವರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಕೊಂಡರು! ವಿಚಾರಿಸಲು, ಶೆಟ್ಟಿಯು ನಶೆಯ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಲೆ ಹೇಳಿದ "ಕಳ್ಳನ್ನನ್ನು ಒಳಗೆ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ, ನನ್ನ ಕಾಲನ್ನು ತುಳಿದು ಒಳಗೆ ಹಾರಿದ! ಅವನ ಕಾಲನ್ನು ಇವತ್ತು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಳೆಯಿರಿ ಅವನನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ಹಾssss". ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದವರೆಲ್ಲಾ "ಕಳ್ಳನ ಹತ್ತಿರ ಚಾಕು ಇರಬಹುದು, ದೊಣ್ಣೆ ಇರಬಹುದು ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾವುದಾದರು ಆಯುಧ ಇರಬಹುದು ಒಮ್ಮೆಗೆ ನುಗ್ಗಬೇಡಿ, ತಾಳ್ಮೆ. ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ ಮಾತನಾಡಿಸಿ" ಹೀಗೆ ಅವರವರ ಅಂಜಿಕೆ, ಕಾಳಜಿ, ಮುಂಜಾಗ್ರತೆಯ ಉಪಾಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡರು ಹಾಗು ಕಳ್ಳನನ್ನು ಮೊದಲು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸುವುದು ಸರಿಯೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದರು!. ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರಮುಖರು ಕಟ್ಟುವ ಮನೆಯ ಸುತ್ತ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಪುಟ್ಟ ಬೊಂಬುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಕೋಣೆಯ ಪುಟ್ಟ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ "ಯಾರೋ ಒಳಗಿರಿವುದು ಮರ್ಯಾದೆಯಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಬಂದರೆ ನಿನಗೂ ಒಳಿತು ನಮಗೂ ಒಳಿತು, ಹೆದರಬೇಡ. ನೀನಾಗೆ ಬಂದರೆ ನಾವು ಏನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾವೇ ಒಳಗೆ ಬಂದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿಡಿವುದಿಲ್ಲಾ, ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುತ್ತೇವೆ, ಹೊಡೆಯುತ್ತೇವೆ, ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಡುತ್ತೇವೆ!" ಹೀಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಗರಿಸಿದರು. ಒಳಗಡೆಯಿಂದ ಒಂದು ಸೊಳ್ಳೆಯ ಶಬ್ದ ಕೂಡ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ! ತಮಾಷೆ ಹೀಗೆ ಸುಮಾರು ೩೦ ನಿಮಿಷ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ’ಗರುಡ’ ಜೀಪು ನಮ್ಮ ಬೀದಿಗೆ ಬಂತು. ಯಾರೋ ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯವರೆ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಈಗ ತೋರಿಕೆಯ ಸರದಿ ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ ಆರಕ್ಷಕರು ಹಾಗು ಶೆಟ್ಟಿಯದು! ಶೆಟ್ಟಿ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ. ಬಹುಶಃ ಕಳ್ಳ ಸಿಕ್ಕಿದ ಮೇಲೆ ತನಗೆ ಬಹುಮಾನವಾಗಿ ಪಾಕೀಟಿಗಾಗುವಷ್ಟು ಹಣ ಸಿಗಬಹುದು ಎಂದು ಎಣಿಸಿದ್ದನೋ ಏನೋ! "ಕಳ್ಳನ್ನನ್ನು ನಾನೆ ನೋಡಿದ್ದು, ನಾನೆ ಅವನನ್ನು ಒಳಗೆ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದ. ನಿರೀಕ್ಷಕ ಹಾಗು ಪೇದೆಯೊಬ್ಬ ಕೋಣೆಯ ಬಳಿ ಇದ್ದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ದೂರ ಸರಿಸಿ, ಒಂದು ಬೊಂಬನ್ನು ಹಿಡಿದು (ಪೇದೆಗೆ ತನ್ನ ಲಾಠಿಯ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲವೇನೋ!)  ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಬಡಾವಣೆಯ ಪ್ರಮುಖರೆಲ್ಲಾ ಉದ್ಗರಿಸಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲೆ ಉದ್ಗರಿಸಿದರು! ಮತ್ತೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ನಿಶ್ಯಬ್ದ. ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಶೆಟ್ಟಿಯ ಚಾಳಿ ತಿಳಿದಿತ್ತು. "ಕುಡುಕ ನಶೆಯಲ್ಲಿ ಏನನ್ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದನೋ, ಅವನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಹಾವು ಹರಿಯಿತೋ, ಇಲ್ಲ ಕನಸು ಕಂಡನೋ" ಎಂದು ಗೊಣಗಿಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದು ಒಳಗೆ ನೋಡಿದರು. ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ! ಹತ್ತಿದ ಕೋಪವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪೋಲೀಸರು, ಪೋಲೀಸ್ ಬೈಗುಳಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ಶೆಟ್ಟಿಯ ಮೇಲೆ ಹರಿಹಾಯ್ದರು. ಆದರೆ ಶೆಟ್ಟಿಯ ಅಚಲ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ಇದಾವುದು ಧಕ್ಕೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಬಹಳ ತಣ್ಣಗೆ "ಸ್ವಾಮಿ ಒಳಗೆ ಕಳ್ಳ ಹೋಗಿದ್ದೇನೋ ನಿಜ, ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ನನ್ನ ಕಾಲನ್ನು ತುಳಿದಿದ್ದು ನಿಜ, ಈಗ ಒಳಗೆ ಯಾರು ಇಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಅದು ದೆವ್ವ" ಎಂದ!

ಮೊದಲೇ ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯ ಮಹಿಳೆಯರು ಇಂಥಾ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಸಂಜೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು ೩-೪ ವಾರಗಳ ತನಕ ಕತ್ತಲೆಯಾದರೆ ಒಬ್ಬೊಂಟಿಯಾಗಿ ಅವರು ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ! ಶೆಟ್ಟಿ ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ಮತ್ತೆಂದು ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಲೂ ಇಲ್ಲ!

Monday, July 23, 2012

Blacky ಮತ್ತು ಕಟ್ ಹಾವು


ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್‌ನ study holidays ಸಮಯ. semester ಶುರು ಆದಾಗಿನಿಂದ ಓದಿಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ಓದುವ ಸಮಯ. ಮೊದಲನೆಯ semester ನಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮೊದಲ internals ನಿಂದಲೆ ಓದಲು ಶುರು ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ಮೊದಲನೆ semester ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸರಾಸರಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮೂರನೆ internals ಬರೆದಿರುತ್ತಾರೆ. ೨೧-೨೨ ಇರುವವರು ೨೩-೨೪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ೨೫ ಇರುವವರು ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಮೂರನೆಯದರಲ್ಲು ೨೫ ತೆಗೆಯಲು ಬರೆದಿರುತ್ತಾರೆ! ಅವರಲ್ಲಿ ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿಯು ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿ semester ಗಳ ಬಳಿಕ ಒದುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಎರಡನೆ semester ನಲ್ಲಿ ಅದು ೧೮-೧೯ ರಿಂದ ೨೦-೨೧ ಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರೆಯಬಹುದು! ಹೀಗೆ semester ಕಳೆಯುತ್ತಾ ಮೂರನೆ internals ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸರಾಸರಿಯನ್ನು ಪ್ರಶಸ್ತವಾದ ಕನಿಷ್ಟ ಅಂಕೆ ೧೫ಕ್ಕೆ ಏರಿಸಲು ಬರೆಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಕೆಲುವು ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನತಃ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಸರಾಸರಿಯನ್ನು ೧೫ಕ್ಕೆ ಏರಿಸಲು ನಾಲ್ಕನೆ internals ಕೂಡ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು! ಅದರಲ್ಲು ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ನಾಲ್ಕನೆ internals ನಲ್ಲೂ ೧೫ ಮುಟ್ಟಲಾಗದೆ externals ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದರು! ಇಂಥಾ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ನಮಗಿದ್ದ ದಾರಿಯೆ study holidays! ೩ ವಾರಗಳ ಕಾಲ ರಜೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದೆ ಸಮನೆ ಓದಿ, ಎಲ್ಲವನ್ನು ತಲೆಗೆ ತುರುಕಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕ ಪಡೆಯುವುದೇ ಎಲ್ಲರ ಗುರಿ. ಈ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕ ಎಂದರೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗು ಬೇರೆಯದೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ, ೯೫-೯೦-೮೦-೭೦-೬೦ ಇದು ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಪಂಕ್ತಿ! ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿಗೆ Externalsನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶಸ್ತವಾದ ಅಂಕೆಯೆಂದರೆ ೩೫!

ನಾನು ಈ ಮೊದಲೆ ’ಫಿನಾಯಿಲ್’ ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದ ಹಾಗೆ study holidays ನಲ್ಲಿ ಓದುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮದೆ ಆದ ಪರಿಮಿತಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ, ತಲೆಯ ಸ್ಥಿರತೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಹಾನಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲವಾದರು ಆ ಪರಿಮಿತಿಯನ್ನು ನಾವು ದಾಟುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ಕೊಡುವ ಕಾರಣ "Mind refreshment"! ಈ mind refreshment ಗು ಸಹ ಅವರವರಿಗೆ ಅವರವರ ದಾರಿ/ದಾರಿಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ನನಗೆ ಇದ್ದ ದಾರಿಗಳೆಂದರೆ ನನ್ನ ಗಣಕಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಧವಿಧವಾದ ಆಟಗಳನ್ನು ಆಡುವುದು, ಯಾವುದಾದರು ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುವುದು ಅಥವಾ ಇವೆರಡಕ್ಕಿಂತ ಆದ್ಯತೆ ಪಡೆದ "ಹರಟೆ"! ಈ ಹರಟೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದುದು ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಆಪ್ತಮಿತ್ರರಾದ ವಿಜಯ್, ಹೇಮಂತ್ ಹಾಗು ಸಂತೋಷ್. ಸೋಜಿಗವೆಂದರೆ ಯಾರೂ ಓದಿನ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಹರಟುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ! ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ರಮವೆಂಬಂತೆ, ಸೇರಿದಾಗ ಸುಮ್ಮನೆ "ಎಷ್ಟು ಮುಗಿಸಿದೆ", "ಎಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿದ್ದೀಯ" ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ತದ ನಂತರ ನಮ್ಮದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕಡಿಮೆ ಎಂದರೆ ೩-೪ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯಲು ಸೇರುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಥಳಗಳೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ ಹೊರಗಿದ್ದ ಆಲದ ಮರ, ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ water tank (ನನಗೆ ಈಗಲು 3-idiots ಸಿನಿಮಾ ಮೇಲೆ ಅಸೂಯೆ! ನಮ್ಮ ಈ ಕಾಲಹರಣ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಭಟ್ಟಿ ಇಳಿಸಿದಕ್ಕೆ!) ಹಾಗು ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ ಉದ್ಯಾನವನದ ಧ್ವಜಸ್ತಂಭ. ಕೆಲುವು ದಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳೆ ಹರಟೆಯ ತಾಣವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಒಂದು ದಿನ ವಿಜಯ್ ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹರಟೆಗೆ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದೆವು. ವಿಜಯ್‌ಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕಾದರೆ ಪಂಚೆ - ಬನಿಯನ್ ನಲ್ಲಿರುವುದು ಅಭ್ಯಾಸ. ಇದನ್ನು ಇಲ್ಲೇಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪದರಲ್ಲೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ವಿಜಯ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಹರಟೆಗೆ ಕುಳಿತರೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಅವರ ನಾಯಿ blacky ಕೂಡ ಕೂರುತ್ತಿತ್ತು! ನಾವಾಡುವ ಮಾತುಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿತ್ತೊ  ಏನೋ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಆದರೆ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಿಂದಲೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸಧ್ಯ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ದೂರುವ ಪ್ರತಿಭೆ ಇಲ್ಲ. ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಮಗೆ ಎಷ್ಟು ಗ್ರಹಚಾರ ಕಾದಿರುತ್ತಿತ್ತೋ!

ವಿಜಯ್ ಮನೆಮುಂದಿನ ಪಡಸಾಲೆಯಿಂದ gate ತನಕ ಸುಮಾರು ೧೫ ಅಡಿ, ಅಷ್ಟುದ್ದಕ್ಕು ಸುಮಾರು ೪-೫ ಅಡಿ ಅಗಲಕ್ಕೆ ಗಾರೆ ನೆಲ. ಗಾರೆ ನೆಲದ ಪಕ್ಕ ಹೂದೋಟ. ನಾವೆಲ್ಲಾ ಹೀಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ನಮ್ಮ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಾವು ಮುಳುಗಿದ್ದೆವು. Gate ತುದಿಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹಾವಿನ ಮರಿ ತೆವಳಿ ಬಂದಿತ್ತು! ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಮುಳುಗಿದ್ದೆವೆಂದರೆ ಈ ಹಾವು ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕ ಬರುವ ತನಕ ಒಬ್ಬರಿಗು ಅರಿವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡಿ ಮನುಷ್ಯರದ್ದು ಇದೇ ಗೋಳು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ blacky ಗಾದರು ಗೊತ್ತಾಗಬಾರದೆ! ಅದೂ ಕೂಡ ನಮ್ಮ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮುಳುಗಿತ್ತು! ಹಾವನ್ನು ಮೊದಲು ನೋಡಿದವನು ಹೇಮಂತ್. ಅವನಿಗೆ ಹಾವು ಎಂದು ಕಿರುಚಲೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ! ಹಾವಿನ ಕಡೆ ಕೈ ತೋರಿಸಿ "ವಿಜಯ್ ವಿಜಯ್" ಎಂದು ಕಿರುಚುತ್ತ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ತರಾವರಿ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿದ! ಎಲ್ಲರು ಹಾವಿನ ಕಡೆ ನೋಡಿ, ಹಾವು ನಮ್ಮೆಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೊಳೆದು ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಮಯಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಹಿಡಿಯಿತು! ಹರಟೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಪರಿ ಇದು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಒಂದೊಂದು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹಾರಿದೆವು. ನಾನು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ್ compund ಹತ್ತಿದೆವು, ಹೇಮಂತ್ ನಮ್ಮ ವಿರುದ್ದ ಹಾರಿದ, ವಿಜಯ್ ಪಡಸಾಲೆಯ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಿದ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ blacky ತನ್ನ ಪೌರುಷ ತೋರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿತ್ತು! ಹಾವಿನ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಅದನ್ನು ಮೊದಲು ತನ್ನ ಮುಂಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಣಕಿ, ಎಳೆದು, ಅದು ಪ್ರತಿರೋಧ ಒಡ್ಡಿದಾಗ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಲೋಲಕದಂತೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಎಸೆಯಿತು! ಹಾವಿನ ಮರಿ ಎತ್ತ ಹೋಯಿತೊ ತಿಳಿಯದು, blacky ಮನೆಯ ಸುತ್ತಾ ಮೂಸಿ ಮೂಸಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವು ಕಾತುರದಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿರಲು ಹೂದೋಟದ ಹುಲ್ಲಿನ ಜೊಂಪೆಯಿಂದ ಹಾವು ಹೊರಗೆ ಬಂತು. ಹೇಮಂತ್ ಮತ್ತೆ "ಅಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ" ಎಂದು ಕೈತೋರಿಸುತ್ತಾ ಕಿರುಚಿದ. Blacky ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದು ಅದರ ಮೇಲೆ ಎರಗಿತು! ಈ ನಾಯಿಗಳೆ ಹೀಗೆ. ಅವುಗಳ ಒಡೆಯ ಅಥವಾ ಹಿತೈಷಿಗಳು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ಬರುತ್ತದೊ ಅವಕ್ಕೆ. ಈ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಇದ್ದರು! ಆದರೆ ಇಂಥಃ ಆಕ್ರಮಣಶೀಲ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಕ್ಕೆ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೊ ಗೊತ್ತಾಗದು. ಎರಡನೆ ಬಾರಿ ಎರಗಿ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಲೋಲಕ ಪ್ರತಿಭೆ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಹಾವು ಅದರ ಬಾಯಿಂದ ಉಡಾವಣೆಯಾಗಿ ವಿಜಯ್ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಬಡಿದು ಕೆಳಕ್ಕೆ ನೆಲೆಗೊಂಡಿತು! ವಿಜಯ್‌ಗೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಭಾಸವಾಯಿತೋ ಅವನೇ ಬಲ್ಲ. ಅವನು ಹಾವು ಮನೆಯೊಳಗೆ ನುಗ್ಗದೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಮುಂಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿದ. Blackyಗೆ ಹಾವು ಬಿದ್ದಿರುವ ಜಾಗ ತಿಳಿಯದೆ ಸುತ್ತಲೂ ಗುರ್ರೆನ್ನುತ್ತಾ ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ನಾಯಿಯನ್ನು ಮೊದಲು ಯಾರಾದರು ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಕಿರುಚಿದೆ. Blackyಯನ್ನು ಹೇಮಂತ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ. ಹಾವು ಬಿದ್ದಾಕ್ಷಣ ತುಸುವು ಅಲ್ಲಾಡದೆ ಸತ್ತಂತೆ ನಟಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿತ್ತು. ನಾನು ವಿಜಯ್‌ಗೆ ಕೋಲು ಕೊಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ವಿಜಯ್‌ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಹುಡುಕಿ ಕೋಲು ಸಿಗದೆ ಪೊರಕೆ ಹಿಡಿದು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಬಂದು ನಿಂತನು. ಅವನಿಗೆ ಹಾವು ಎಲ್ಲಿದೆಯೋ ತಿಳಿಯದೆ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೆಳಗೆ ಹಾವು, compoundನ ಮೇಲೆ ನಾನು ಹಾಗು ಸಂತೋಷ್. ಸಂತೋಷ್ ಇಳಿಯುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ, ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಭಯವಾಗಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಇಳಿದು ಪೊರಕೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹಾವನ್ನು ತಳ್ಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ, ಹಾವು ಒಂದು ಚೂರು ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಉಸಿರನ್ನು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದು ನಟಿಸುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು gateನಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿ ಹುಲ್ಲಿನ ಬಳಿ ಬಿಟ್ಟೆ. Blacky ಇನ್ನೂ ತಿಂದೇಹಾಕುವ ಹಾಗೆ ಗುರುಗುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ನನಗೆ ಹಾವು ಖಂಡಿತ ನಟಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನಿಸಿತ್ತು, ಅದರ ದೇಹವನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲು ಗಾಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಿಟ್ಟ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ವೇಗವಾಗೆ ರಸ್ತೆ ದಾಟಿ ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿ ಸೇರಿತು. ಎಲ್ಲರಿಗು ಸಾವಿನ ಸುಳಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಹಾಗಾಗಿತ್ತು. ಮರಿ ಹಾವಿನ ವಿಷ, ಅದರಲ್ಲು ಕಟ್ ಹಾವಿನ ಮರಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅಪಾಯವೆ. ಎಲ್ಲರು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಹೆದರಿದ್ದ ರೀತಿಯನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆಯಾಗೆ ಹೇಮಂತನ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಹರಟೆಗೆ ಕುಳಿತೆವು! ಮುಂದಿನ ತಾಸಿನ ಹರಟೆ ಈ ಹಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗು ನಮ್ಮ blacky ಮಾಡಿದ ಅವಾಂತರದ ಬಗ್ಗೆ ನಡೆಯಿತು! ನಾನು ಈ ಮೊದಲೆ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ವಿಜಯ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕಾದರೆ ಪಂಚೆ - ಬನಿಯನ್‌ನಲ್ಲಿರುವುದು ರೂಢಿ. Blacky ಎರಡನೆ ಬಾರಿ ಹಾವನ್ನು ಎಸೆದಾಗ ಅದು ವಿಜಯ್ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಬಡಿದಿತ್ತು. ಹಾವು ಸ್ವಲ್ಪ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಅದು ಅವನ ಬನಿಯನ್ ಒಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದರೆ! ಇದು ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸಲು ನನಗೆ ನಿಜವಾದ ದಿಗಿಲು ಶುರುವಾಗಿತ್ತು! ಹಾಗು ಹರಟೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ದಿಗಿಲಾಯಿತು!

Wednesday, April 18, 2012

ಬೇಸಿಗೆ ಮಳೆ




ಮಳೆ ಬಿದ್ದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಹುತೇಕ ರಸ್ತೆಗಳು ಹೊಳೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುವುದು ನನಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕರೀಶ್ಮಾಳ ಜೊತೆ ನೆನೆಯುವುದೆಂದರೆ ಇನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿ! ಆದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನ ಓಡಿಸುತ್ತಾ ನೆನೆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಗಲೀಜು ಆಗುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಹೋಗುವ ವಾಹನಗಳೆಲ್ಲಾ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಮಳೆ ನೀರನ್ನು ಹಾರಿಸುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅದು ಮಳೆ ನೀರಾಗಿದ್ದರೆ ಜಾಸ್ತಿನೆ ಖುಷಿ ಆಗುತಿತ್ತು! ಆದರೆ ಅದು ಮಳೆ ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತಿರುವ ಚರಂಡಿ ನೀರು! ಬೇಸಿಗೆಯ ಮಳೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋರಾಗೆ ಆಗಿತ್ತು. ಇಂಥಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶುಕ್ರವಾರ ಸಂಜೆ ಹೇಗೋ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ಕರೀಶ್ಮಾಳ ಜೊತೆಯೇ ಹೊರಟರೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮನೆ ತಲುಪುವ ತನಕ ಭಯ; ಅದಕ್ಕೆ ಕರೀಶ್ಮಾಳನ್ನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಅವರ ಜೊತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಾತನಾಡಿ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಡುವುದು ರೂಢಿ. ಇನ್ನೂ St.Johns signal ಬಳಿ ಇದ್ದೆ, ಇನ್ನೇನು ದಾಟಬೇಕಿತ್ತು ಸೂಚನೆ ಕೆಂಪಾಯಿತು. St.Johns signal ನಿಂದ Forum mall ರಸ್ತೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು, ದ್ವಿಮುಖ ರಸ್ತೆಯ ಬಲ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ವಿಭಜಕ, ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚೆ ಯಾವುದೇ ವಾಹನ ಹೋದರೂ ಸಿಡಿದು ನನ್ನನ್ನು ಗಲೀಜು ಮಾಡಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿರುವಂತಿತ್ತು! ಕೊಚ್ಚೆಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಬಿಂಬ ಶಿರಸ್ತ್ರಾಣದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ನಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು! ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಯಾವುದೋ ವಾಹನ ಜೋರಾಗಿ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಹೋಗಲು ಕೊಚ್ಚೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಡಿಯಿತು! ಈಗ ನನ್ನ ಬಿಂಬ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಜವಾಗಿಯು ನಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿತ್ತು, ಯಾಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಬೆಪ್ಪು ತನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ನಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದೆ!! ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಗಲು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಜನಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೆ ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೆಲ್ಲಾ ವಾಹನಗಳು ತುಂಬಿಕೊಂಡವು, ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನಗಳೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಎದುರಿನಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ವಾಹನ ಕೊಚ್ಚೆಯ ಬಳಿಯೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು! ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ನಾನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಇಳಿದು ಕರೀಶ್ಮಾಳ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡೆ. ನನಗೆ ಕೊಚ್ಚೆ ಹಾರಲಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಕೊಚ್ಚೆಯ ಸ್ಪೋಟವೇ ಆಯಿತು! ಅದರಲೊಬ್ಬ ಹಾರಿಸಿದವನಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಹಿತವಚನಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ "ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಸಾರ್ ನೀವು" ಎಂದ!!! ಅವನಿಗೇನು ತಿಳಿದಿತ್ತು ನಿಮಿಷದ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೆ ಬೆಪ್ಪನಾಗಿದ್ದೆ ಎಂದು!!! ಅವನಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ smile ನೀಡಿ ಯೋಚಿಸಿದೆ, ನಿಜ ಎನಿಸಿತು "Experience makes man (not WOMAN) better!!!" ಅಂಥ! ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮನೆ ತಲುಪಿ ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆಗಳನೆಲ್ಲಾ ಬದಲಿಸಿ ಶುಭ್ರವಾದೆ. ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ನೀಡಿದ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಾ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆದೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಹೊರಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ.

ಮುಂಜಾನೆಯೂ ಮಳೆ ಹನಿಯುತ್ತಲೆ ಇತ್ತು. ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತುವುದು ನನಗೆ ಖಾಯಮ್ಮು. ಮಳೆಯಿಂದ ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತೆಲ್ಲಾ ಗಬ್ಬಾಗಿತ್ತು. ಸಧ್ಯ ಮೋರಿ ಉಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ!  ನಿಲುಗಡೆಯತ್ತ ಇನ್ನೇನು ತಲುಪಬೇಕು ಒಂದು ಹೊಂಡದೊಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟೆ! ದುರಾದೃಷ್ಟ ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅದೃಷ್ಟ ಎನ್ನಬೇಕು, ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಚರಂಡಿ ನೀರಿಲ್ಲದ ಒಂದು ಹೊಂಡ! ಹೊಂಡದ ಪೂರ್ತಿ ಕೆಸರಿತ್ತು. ಮಂಡಿಯವರೆಗೂ ಕೆಸರಾದ ಕಾಲನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ತೊಳೆಯುವುದೋ ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿಯ ಯಾವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಲ್ಲಿ ಇದೆಯೋ, ಇದ್ದರು ಯಾವ ನಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುತ್ತದೊ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು! ೨ ನಿಮಿಷ ಯೋಚಿಸಿ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿದ್ದ ಬೇಕರಿಯಲ್ಲಿ ೨ ಲೀಟರ್ bisleri bottle ಖರೀದಿಸಿದೆ! ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಗಡಸು ನೀರು, ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಸರಾದ ನನ್ನ ಕಾಲು ತೊಳೆಯಲು ಬಿಸ್ಲೇರಿ ನೀರು!. ಹೇಗೋ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿ ಒದ್ದೆ ಬೂಟ್ಸಿನಲ್ಲೆ ಬಸ್ಸನ್ನು ಹತ್ತಿದೆ, ಚೀಟಿ ಚೀಟಿ ಎಂದು ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನಿರ್ವಾಹಕನಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ticket ಪಡೆದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟೆ. ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ jacket ಅನ್ನು plastic coverನೊಳಗೆ ಹಾಕಿ bagನೊಳಗೆ ತುರುಕಿದೆ. ರಾಜರಾಜೇಶ್ವರಿ ನಗರದ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಒಂದು ಹುಡುಗಿ ಬಸ್ಸನ್ನು ಏರಿ ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಬಲ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಳು. ಅಷ್ಟು ಚೆಂದವಿರುವ ಹುಡುಗಿ; ಎಂದಿನಂತೆ ನನ್ನ ಗಮನ ಅವಳೆಡೆಗೆ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಯಿತು ಮೂರು ತಾಸು ಸಮಯ ಕಳೆಯುವುದು ಕಷ್ಟವಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು! ಆಕೆಯೂ ತನ್ನ ಒದ್ದೆಯಾದ jacket ಅನ್ನು ಕಳಚಿ ಸೀಟಿನಲ್ಲೆ ಒಣಗಲು ಹಾಕಿದಳು. ಏನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಾಳ ಅಥವಾ ನಾನೇ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ಎನಾದರು ಮಾತಿಗೆಳೆಯೆಲಾ ಹೀಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದೆ. ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟಣ ದಾಟಿದ ಮೇಲೂ ಕನಿಷ್ಟ, ದೃಷ್ಟಿಗಳ ಮಿಲನವೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ, ಇದು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿದ ಕಥೆ ಯೋಚಿಸಬಾರದು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಂದೂ ಕಾಣದ ticket checkingನವರು ಬಸ್ಸೇರಿದರು! ನನ್ನ ಬಳಿ ಬರಲು, ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ ಸಮಯ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಗೊಣಗಿಕೊಂಡೇ wallet ತೆರೆದೆ. ಅಲ್ಲಿ ticket ಇರಲಿಲ್ಲ, ಜೇಬಿನಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹುಡುಕಿದೆ, ಸಿಗಲೇಇಲ್ಲ! ಈಗ ನಾನು ಅವರ ಸಮಯ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನಿಸಿತು. "ಸಾರ್ ticket ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ", "ಚೀಟಿ ತೋರಿಸು ಇಲ್ಲದ್ದಿದ್ದರೆ ದಂಡ ಹಾಕುತ್ತೇನೆ", "ಸಾರ್ ನನ್ನ ನೋಡಿದರೆ ticket ಕೊಳ್ಳದೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವವನ ರೀತಿ ಕಾಣುತ್ತೀನಾ, ಪ್ರತಿ ವಾರ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಓಡಾಡುತ್ತೇನೆ ticket ಕೊಳ್ಳದೆ ಯಾವ ದಿನವು ಪ್ರಯಾಣಿಸಿಲ್ಲ", "ನಿನ್ನಂಥಾ ಸಾವಿರಾರು ಜನರನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ, ಸೂಟು - ಬೂಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಚೀಟಿ ಕೊಳ್ಳದೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ ನೀನೇನು ಮಹಾ! ಪ್ರತಿ ವಾರ ಓಡಾಡುವವನಿಗೆ ಚೀಟಿ ಜೋಪಾನ ಮಾಡುವುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಾ! ಸುಮ್ಮನೆ ನಮ್ಮ ಸಮಯ ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡ ದಂಡ ಕಟ್ಟು ಇಲ್ಲ ಚೀಟಿ ತೋರಿಸು", "ಸಾರ್ ನಿರ್ವಾಹಕರನ್ನೆ ಕೇಳಿ ನಾನು ticket  ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ", "ಸಾರ್ ಚೀಟಿ ಕೊಟ್ಟಿರೋದು ಜ್ನಾಪಕ ಇದೆ ಆದರೆ ನೀವು ಅದನ್ನು ತೋರಿಸದಿದ್ದರೆ ದಂಡ ಕಟ್ಟಲೇಬೇಕು", ನಿರ್ವಾಹಕ ಹೇಳಿದ. "ಸಾರ್ ಮತ್ತೊಂದು ticket ಕೊಡಿ ದುಡ್ಡು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ", "ಸಾರ್ ಮತ್ತೊಂದು ಸಲ ಚೀಟಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಜನರನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿದ್ದೀಯ ಎಂದು ನನಗೆ ದಂಡ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ ನನ್ನನ್ನು ಮಧ್ಯ ಎಳೆಯಬೇಡಿ" ಹೀಗೆ ಮಾತಿಗೆ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತಾ ಮೈಸೂರಿನ ಬಸ್ಸು ನಿಲ್ದಾಣ ತಲುಪಿದೆವು. ಇನ್ನು ಇವರಿಗೆ ದಂಡ ಕಟ್ಟಬೇಕು ಇಲ್ಲವೆ ಲಂಚ ಕೊಡಬೇಕು, ಇದು ಒಳ್ಳೆ ಪೀಕಲಾಟವಾಯಿತಲ್ಲ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ನನ್ನ ಗಮನ ಮತ್ತೆ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಬಳಿ ಹೋಯಿತು. ಅವಳು ಇಳಿಯಲು ಅಣಿಯಾಗುತ್ತಾ ತನ್ನ jacket ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. ಆಗ ನನಗೆ ಹೊಳೆಯಿತು! ನನ್ನ ticket jacket ಒಳಗಿದೆ ಎಂದು! checking ನವರು ನನ್ನನ್ನು ಬೈಯುತ್ತಲೆ ಮಾಯವಾದರು. ಈ ಹುಡುಗಿಯಿಂದ ಏನೋ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ದನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿ ಈ ನೆಪದಲ್ಲಾದರು ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಹುಡುಕಿದೆ, ತಡವಾಗಿತ್ತು ಆಕೆಯೂ ಮಾಯವಾಗಿದ್ದಳು ಮಳೆ ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ಹನಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು!

Wednesday, June 29, 2011

ಫಿನಾಯಿಲ್


ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸಮಯ, ಬೃಹತ್ ಭವಿಷ್ಯದ ಬೆಂಬೆತ್ತಿ, ಕನಸುಗಳ ಆಶಾಗೋಪುರ ಗಗನವನ್ನು ಚುಂಬಿಸುವಂತೆ ಕಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ. ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಹುಚ್ಚರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದಿರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಹಾಗು ಅವರ ಮನೆಯವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುತ್ತದೆ. ಮುಂದೆ ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೋ ದೇವರೆ ಬಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಎಷ್ಟು ಆಗುತ್ತದೋ ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಓದುವುದು! ಎಷ್ಟು ಆಗುತ್ತದೋ ಅಷ್ಟೇ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಶ್ರಮಿಸಿದರೆ ಶೇಕಡ ೪-೫% ಅಂಕೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಬಹುದು ಆದರೂ ಪ್ರತಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗೂ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಪರಿಮಿತಿಯನ್ನು ನಾವೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ! ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಫಲಿತಾಂಶ ಬರುವ ಮುನ್ನ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಹಗುರವಾಗಿ ಒತ್ತಡವೆಲ್ಲ ಉಪಶಮನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂಥಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ರಂಜಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮಗೆಲ್ಲ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಟವೆಂದರೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್! ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕವಂತು ಎಷ್ಟು ಉಲ್ಲಾಸಿತರಾಗಿರುತ್ತೇವೋ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರುವವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದು. ಕೇವಲ ೩-೪ ವಾರಗಳ ರಜೆ ಕಳೆಯಲು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರದು ಒಂದೊಂದು ಕಲ್ಪನೆ. ನನ್ನದು, ಗೆಳೆಯರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿ ಭವ್ಯ ಭಾರತದ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಆಟವಾದ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟಾಟವನ್ನು ಆಡುವುದು! ಬಹಳ ಜನರೇ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರವೇ ಇದ್ದ 'ಅಧ್ಯಯನ್' ಶಾಲೆಯ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ೪ ಘಂಟೆಗೆ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸೇರಲು ಹೇಳಿದರೆ ೪:೩೦ರಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬಂದು ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಹೀತ್ ಮತ್ತು ಆದರ್ಶ್ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮುಂದಿದ್ದ ಎರಡು ತೆಂಗಿನಮರಗಳಿಂದ. ಕಾಕತಾಳೀಯವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಎರಡು ತೆಂಗಿನಮರವಿದ್ದ ಮನೆಯಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ಜನ ಅವರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ನಿಂತು 'ವಿನಯ್ ವಿನಯ್' ಎಂದು ಕಿರುಚುತ್ತಿದ್ದರು. ೮-೧೦ ಬಾರಿ ಬಂದವರು ಕೂಡ ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಿರುಚಿದ್ದುಂಟು. ಅವರಲ್ಲಿ ಮಹೀತ್ ಹಾಗೂ ಆದರ್ಶ್ ಕೂಡ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟರು. ಎಂದಿನಂತೆ ಆಟಕ್ಕೆ ಕೂಗಲು ಬಂದ ಇವರಿಬ್ಬರು ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ 'ವಿನಯ್ ವಿನಯ್' ಎಂದು ಕಿರುಚಿದ್ದಾರೆ. ಮನೆಯೊಡತಿ ಇದುವರೆವಿಗು ಯಾರಿಗೂ ಹಿತವಚನಗಳನ್ನು ನೀಡದೆ, ಇದು ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲ ಮುಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ ಎಂದು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು! ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಅವರು 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ನಮಗೆ ಬೇಡಪ್ಪ ಎನ್ನುವುದೇ!!!

ಈಗ ತಪ್ಪು ಯಾರದ್ದು? 'ವಿನಯ್' ಯನ್ನು 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ಎಂದು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಮನೆಯೊಡತಿಯದ್ದೋ ಅಥವಾ 'ಫಿನಾಯಿಲ್'  ಎಂದು ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಸಂಭೋದಿಸಿದ ಮಹೀತನದ್ದೋ ಅಥವಾ 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ಉಚ್ಚರಣೆಗೆ ಹೋಲುವ ಹೆಸರಿರುವ ನನ್ನದೋ???