ಫಿನಾಯಿಲ್

ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸಮಯ, ಬೃಹತ್ ಭವಿಷ್ಯದ ಬೆಂಬೆತ್ತಿ, ಕನಸುಗಳ ಆಶಾಗೋಪುರ ಗಗನವನ್ನು ಚುಂಬಿಸುವಂತೆ ಕಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ. ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಹುಚ್ಚರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದಿರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಹಾಗು ಅವರ ಮನೆಯವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುತ್ತದೆ. ಮುಂದೆ ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೋ ದೇವರೆ ಬಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಎಷ್ಟು ಆಗುತ್ತದೋ ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಓದುವುದು! ಎಷ್ಟು ಆಗುತ್ತದೋ ಅಷ್ಟೇ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಶ್ರಮಿಸಿದರೆ ಶೇಕಡ ೪-೫% ಅಂಕೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಬಹುದು ಆದರೂ ಪ್ರತಿ ಪರೀಕ್ಷೆಗೂ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಪರಿಮಿತಿಯನ್ನು ನಾವೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ! ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಫಲಿತಾಂಶ ಬರುವ ಮುನ್ನ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಹಗುರವಾಗಿ ಒತ್ತಡವೆಲ್ಲ ಉಪಶಮನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂಥಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ರಂಜಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮಗೆಲ್ಲ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಆಟವೆಂದರೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್! ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕವಂತು ಎಷ್ಟು ಉಲ್ಲಾಸಿತರಾಗಿರುತ್ತೇವೋ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರುವವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದು. ಕೇವಲ ೩-೪ ವಾರಗಳ ರಜೆ ಕಳೆಯಲು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರದು ಒಂದೊಂದು ಕಲ್ಪನೆ. ನನ್ನದು, ಗೆಳೆಯರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿ ಭವ್ಯ ಭಾರತದ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಆಟವಾದ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟಾಟವನ್ನು ಆಡುವುದು! ಬಹಳ ಜನರೇ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರವೇ ಇದ್ದ 'ಅಧ್ಯಯನ್' ಶಾಲೆಯ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ೪ ಘಂಟೆಗೆ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸೇರಲು ಹೇಳಿದರೆ ೪:೩೦ರಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬಂದು ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಹೀತ್ ಮತ್ತು ಆದರ್ಶ್ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮುಂದಿದ್ದ ಎರಡು ತೆಂಗಿನಮರಗಳಿಂದ. ಕಾಕತಾಳೀಯವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಎರಡು ತೆಂಗಿನಮರವಿದ್ದ ಮನೆಯಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ಜನ ಅವರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ನಿಂತು 'ವಿನಯ್ ವಿನಯ್' ಎಂದು ಕಿರುಚುತ್ತಿದ್ದರು. ೮-೧೦ ಬಾರಿ ಬಂದವರು ಕೂಡ ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಿರುಚಿದ್ದುಂಟು. ಅವರಲ್ಲಿ ಮಹೀತ್ ಹಾಗೂ ಆದರ್ಶ್ ಕೂಡ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟರು. ಎಂದಿನಂತೆ ಆಟಕ್ಕೆ ಕೂಗಲು ಬಂದ ಇವರಿಬ್ಬರು ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ 'ವಿನಯ್ ವಿನಯ್' ಎಂದು ಕಿರುಚಿದ್ದಾರೆ. ಮನೆಯೊಡತಿ ಇದುವರೆವಿಗು ಯಾರಿಗೂ ಹಿತವಚನಗಳನ್ನು ನೀಡದೆ, ಇದು ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲ ಮುಂದಿನ ಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ ಎಂದು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು! ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಅವರು 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ನಮಗೆ ಬೇಡಪ್ಪ ಎನ್ನುವುದೇ!!!

ಈಗ ತಪ್ಪು ಯಾರದ್ದು? 'ವಿನಯ್' ಯನ್ನು 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ಎಂದು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಮನೆಯೊಡತಿಯದ್ದೋ ಅಥವಾ 'ಫಿನಾಯಿಲ್'  ಎಂದು ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಸಂಭೋದಿಸಿದ ಮಹೀತನದ್ದೋ ಅಥವಾ 'ಫಿನಾಯಿಲ್' ಉಚ್ಚರಣೆಗೆ ಹೋಲುವ ಹೆಸರಿರುವ ನನ್ನದೋ???